Zelfstandig researcher en schrijver/journalist. Ze werkte sinds 1985 voor Vrij Nederland en is sinds 2012 gevestigd als zelfstandig onderzoeker, schrijfster en journalist. Ze schreef diverse toonaangevende verhalen op het gebied van onderwijs, opvoeding en de multiculturele samenleving. Daarnaast werkte ze voor het radioprogramma Met het oog op morgen en interviewde ze voor de VARA-televisie diverse acteurs. In 2005 verscheen bij uitgeverij Plataan haar boek Onzichtbare ouders over achterstandsbuurten in Amsterdam. Het boek werd genomineerd voor de Zilveren Zebra.
Vorige week gepresenteerd tijdens een zeer geanimeerde middag in Pakhuis de Zwijger: “Breng de eenvoud terug”, verhalen uit het jongerenwerk.
Met veel plezier aan gewerkt, al was mijn ‘veldwerk’ dit keer niet altijd even gemakkelijk, maar het blijft fantastisch om zoveel betrokken professionals te kunnen spreken en daar een lijn in te ontdekken.
Lees het volledige onderzoek hier.
Zoals bijna iedereen in het arme Oost-Groningse dorp Muntendam stemde de familie Muurman in de jaren vijftig en zestig onverbiddelijk op de PvdA. Maar met de toenemende welvaart en de afnemende saamhorigheid doofde langzaam het socialistische vuur.
Lees nu mijn artikel in de Groene Amsterdammer.
Mijn familiegeschiedenis en hoe de oorlog doorwerkt in verschillende generaties, schuldgevoel en schaamte, maar bij de derde generatie is de ballast weg. Uitgegeven bij AtlasContact. Eerste druk is inmiddels uitverkocht. Tweede druk is onderweg. Op de foto mijn moeder Netty Rosenfeld, ikzelf en mijn zoon Kers toen 4 maanden oud. 
over de groeiende polarisatie
Kwetsbare meisjes, hun verhaal en die van de ouders en hulpverleners en politie en officier van justitie. Klik hier voor de PDF van de rapportage.
Een verhaal over mijn moeder, mijzelf en mijn zoon.
Onzichtbare ouders, de buurt van Mohammed B.
Uitgeverij Atlas, 2005
Een jaar lang, ook na de moord op Theo van Gogh, wist Margalith Kleijwegt door te dringen tot de ouders van leerlingen uit een zwarte vmbo-klas in Amsterdam-West. De school stond in de buurt waar Mohammed B. opgroeide en naar de moskee ging.
Kleijwegt wilde weten wie de ouders waren, hoe ze leefden, wat ze van hun kinderen verwachtten. Ze stuitte op een geheel geïsoleerde wereld. ‘Ik vind het zo apart dat u hier bent.’
‘Nu al een klassiek document’, schreef Geert Mak over Onzichtbare Ouders. ‘Aangrijpend en beklemmend’, vond de Volkskrant.
‘Wie wil begrijpen wat er onder jonge migranten leeft, moet Onzichtbare Ouders lezen.’-Die Zeit.
Onzichtbare Ouders verscheen in 2008 onder de titel ‘Schaut endlich hin’, Duitsland bij Herder Verlag
Uitgeverij Balans, 2006, samen met Max van Weezel
Het land van haat en nijd.
Max van Weezel en Margalith Kleijwegt trokken de afgelopen vijftien jaar door Nederland om alle veranderingen op te tekenen.
Ze spraken niet alleen politici, ‘Er dreigt een sharia-democratie’, Maxime Verhagen. ‘Ayaan Hirsi Ali is een brandende sigaret in een kruidvatfabriek’, minister Brinkhorst, maar ze bezochten ook de ontevreden burger. ‘Ik zou alle politici willen verzuipen’, aldus een voormalig PvdA-lid uit Almere.
In de jaren negentig was Nederland nog een tevreden natie, bijna iedereen geloofde in het heil van de multiculturele samenleving. Pas eind jaren negentig – en vooral na de aanslagen van 9/11 – schrok het land wakker om uiteindelijk helemaal over zijn toeren te raken.
Uitgeverij Atlas, 2010
Ik moest mijn vrijheid wel afdwingen, anders was ik met hoofddoek en al achter het aanrecht beland.’ Het verhaal is van alle tijden. Een jongen en een meisje worden verliefd, ze willen voor altijd bij elkaar zijn, maar de hindernissen zijn groot. Sofia is moslim, Maarten niet. De prijs is hoog: de vader verstoot zijn dochter.
Sofia, verhaal van een verboden liefde.
Margalith Kleijwegt reconstrueerde Sofia’s leven, haar worsteling om zich van thuis los te maken. Ze verdiepte zich ook in de familie van Sofi a, haar ouders, haar broers en zusjes, en haar oma.
Waarom onderwierp Sofia zich niet aan de regels van haar vader? Wat maakte haar zo opstandig? En was verstoten de enige keuze voor haar vader?
Sofia is het aangrijpende verhaal van een jonge, Marokkaans- Nederlandse vrouw die zelf wil bepalen met wie ze trouwt.
De reacties waren alom positief:
Haar open blik, inzicht in de drijfveren van alle betrokkenen en mooie schrijfstijl maken dit tot een bijzonder boek. – Anet Bleich – De beste boeken van 2010 de Volkskrant
Ik las Sofia in een adem uit. Een aanrader!’ Heleen Spanjaard – Margriet
Terug naar Oude Pekela.
Uitgeverij Balans 2011
Toen Robert M. bekende dat hij in kinderdagcentrum ‘t Hofnarrretje meer dan tachtig kinderen had misbruikt, was heel Nederland in shock. Hoe anders was dat vijfentwintig jaar geleden. Toen het NOS Journaal, meldde dat in Oude Pekela tientallen kinderen door kinderlokkers zouden zijn meegenomen, werden de betrokkenen al snel voor gek versleten. Zoiets kon gewoon niet waar zijn. Margalith Kleijwegt gaat terug naar Oude Pekela. Wat is de nasleep van de affaire geweest? En hoe kijken zij naar Robert M.?
Burgemeester Van der Laan van Amsterdam nam het eerste exemplaar in ontvangst. Hij noemde het een prachtig boekje dat iedereen zou moeten lezen en benadrukte hoe belangrijk het is om ouders serieus te nemen in incestzaken.
Alles is familie
Isolement – dat zag Margalith Kleijwegt toen ze in 2004 de leerlingen van een vmbo-klas in Amsterdam-West thuis opzocht. ‘Ik vind het zo apart dat u hier bent’, zei het zusje van een leerling, ‘er komt nooit een Nederlander bij ons thuis.’ In haar boek Onzichtbare ouders liet ze een wereld zien die normaal gesloten bleef. Het bracht politici in het geweer.
De pubers van toen zijn inmiddels volwassen. Hoe staan ze in het leven? Zijn hun verwachtingen uitgekomen? Wat is er van Aziza geworden, het mooiste meisje van de klas? Kwam Jason, die gepest werd en weken achtereen spijbelde, ooit terug naar school? En haalde Bekir die door zijn vader naar een moskee-internaat werd gestuurd zijn diploma?
In een gesloten cultuur, lever je niet makkelijk kritiek op elkaar
Nadat Marokko zich kwalificeerde voor het WK werd de sfeer op het Mercatorplein door verschillende agenten anders beleefd. Tijdens mijn reporten over de politie luisterde ik naar beide perspectieven.
Durven politiemensen kritiek op elkaar te hebben? Durven ze elkaar aan te spreken als iemand onterecht wordt aangehouden?